Op 8 februari 1871 overleed Moritz von Schwind in zijn huis in Niederpöcking aan de Starnberger See, ten zuidwesten van München. Wat precies de oorzaak van zijn overlijden was, heb ik (nog) niet kunnen achterhalen. Dat het al langere tijd niet goed met hem ging, staat vast. [Lees meer…] overOp zoek naar Schwind (34): Schwinds Tod
Dwarskijken: Sneuvelen
In de boeken van Jane Austen wordt niet gesneuveld. Hoewel, geregeld sneuvelen er reputaties, maar niemand gaat dood op het slagveld. Op Netflix is op dit moment de serie Bridgerton ongekend populair. Het is een soort 21st-century-Austen, gebaseerd op de boeken van Julia Quinn. Daarin sneuvelt wel iemand – ik verklap uiteraard niet wie -, maar er is bovendien een interessant detail dat mij op dit thema brengt.

Still uit Bridgerton, e. 7 met beeld van de Stervende Galliër
In episode 7 zien we Daphne Bridgerton en Simon, Duke of Hastings, in Hastings House, zijn huis in Londen. In de hal staat een beeld, dat in de kunstgeschiedenis bekendstaat als Stervende Galliër. Waar ik pas al schreef over Il Porcellino, het wilde zwijn bij Harry Potter, dateert ook het beeld van de stervende Galliër uit de hellenistische periode,, mogelijk gemaakt tussen 230 en 220 v. Chr.. Maker van het beeld zou Epigonus zijn, die door Plinius de Oudere is aangewezen als hofbeeldhouwer van Attalus I, heerser van Pergamon. Het zou gaan om een krijger die door het leger van Attalus is overwonnen. Daarbij is de term Galliër verwarrend. Je bent geneigd om aan Frankrijk te denken, maar ook de bewoners van Anatolië, Galaten, werden als Galliër beschouwd. Het beeld is erg realistisch, je ziet de krachten uit de krijger wegvloeien. Op zijn borst is duidelijk de wond waaraan hij zal bezwijken zichtbaar. Het beeld is als marmeren kopie te zien in de Capitolijnse musea in Rome. En ook van dit beeld zijn op talloze plekken wereldwijd kopieën te vinden.
Ik heb me altijd over het beeld verwonderd, omdat het maakproces zo haaks staat op wat is afgebeeld. Het moment van sterven duurt seconden of hooguit minuten. Maar het maken van dit beeld heeft misschien wel maanden gekost. Ik ken weinig andere beelden die zo nadrukkelijk een momentopname laten zien.
Ruim twintig eeuwen na het ontstaan van dit beeld werd de fotografie uitgevonden. En als er een medium geschikt is voor momentopamen, dan is het de fotografie wel. De meest iconische foto van een sneuvelende soldaat maakte Robert Capa in op 5 september 1936 tijdens de Spaanse burgeroorlog. Het is zelfs bekend hoe de soldaat heet: Federico Borrell Garcia. Mogelijk poseerde hij voor Capa, toen hij werd verrast en doodgeschoten door een Spaanse falangist. Zelf heeft Capa verklaard dat hij vanuit een loopgraaf fotografeerde met zijn camera boven zijn hoofd en dat hij op het moment zelf niet gezien heeft, wat hij vastlegde. Ook wordt er beweerd dat de foto in scène is gezet. Wat de waarheid is, zal wel nooit meer achterhaald worden.
Net als de stervende Galliër heeft ook Borrell zijn plek in de beeldhouwkunst gekregen. Op het huis in Benilloba waar hij werd is geboren, is een monument aangebracht, gebaseerd op Capa’s foto. Het is niet bekend wie het gemaakt heeft.
Dwarskijken: Pietro Tacca en de art directors
Zoals wel vaker keken we in de periode rond kerst en oud en nieuw weer eens alle Harry Potter-films. In Harry Potter and the Deathly Hallows part 2 viel me een detail op. Als Harry moet vluchten uit de Room of Requirement, omdat de boel in brand is gestoken door één van de vriendjes van Draco Malfoy, staat daar een beeld van een wild zwijn. Dat beeld is bekend uit de kunstgeschiedenis. Maker was Pietro Tacca, leerling van Giambologna in Florence. Oorspronkelijk was het beeld bedoeld voor de Boboli-tuinen, maar al snel kreeg het een plek op de Mercato Nuovo in Florence. Daar werd het beeld erg populair door een soort bijgeloof dat de Schotse schrijver Tobias Smollett al beschreef in zijn Travels through France and Italy uit 1766. Je legde een muntje in de bek van het zwijn en je wreef over zijn snuit voor geluk (een gebruik bij beelden waar ik al eens eerder over schreef). Inmiddels is het originele beeld van Tacca verhuisd naar Museo Bardini en is het beeld bij de Fontana del Porcellino vervangen door een replica.
Het is niet de enige replica. Tacca’s everzwijn is tientallen malen gekopieerd en staat wereldwijd op allerlei plekken. Alleen in de Verenigde Staten is il porcellino al zo’n twintig keer te vinden. Ook zijn er kopieën in België, Denemarken, Duitsland, Frankrijk (twee keer), Groot-Brittannië (zeven stuks!), Italië, Noorwegen, Spanje en Zweden en in Australië, Canada en Japan.
Ook Tacca’s bronzen everzwijn is niet helemaal origineel. Tacca maakte het beeld naar een marmeren origineel dat in de zestiende eeuw in Rome is gevonden. Het origineel is hellenistisch, het is een voorbeeld van een beeld uit een periode waarin de beeldhouwkunst zich ontwikkelde richting naturalisme. Het was de bankiersfamilie van de Medici uit Florence die ervoor zorgde dat het beeld van Rome naar Florence kwam.
Eigenlijk is het wel grappig dat het beeld in de Harry Potter-film te vinden is in de Room of Requirement, de kamer van benodigdheden. De school van Harry Potter heet Hogwarts, Zweinstein in het Nederlands. Door die verwijzing naar een zwijn, is de art direction ongetwijfeld bij het beeld van Tacca terechtgekomen. Maar uiteindelijk hebben zij er niets mee gedaan en heeft het beeld geen speciale betekenis. Eigenlijk is het niet echt required.

Still uit Harry Potter and the Deathly Hallows, part 2
Op zoek naar Schwind (33): Melusine
Ergens in de Harry Potter-reeks komen we het boek Fantastic Beasts and where to Find Them geschreven door Newt Scamander tegen. Het boek werd verfilmd, met een tweede deel en een derde deel in de maak. Ergens in het tweede deel, The Crimes of Grindelwald, bezoekt Newt het Franse Ministry of Magic. Aan de balie wordt hij verwelkomd door een oudere dame die in de film niet bij naam genoemd wordt, maar die volgens de aftiteling Melusine heet. En dát is een naam die je in de kunst- en cultuurgeschiedenis talloze malen kunt tegenkomen, onder andere bij Moritz von Schwind. [Lees meer…] overOp zoek naar Schwind (33): Melusine
Een onbekende jezuïet
Bij Peter Faber moet ik altijd denken aan die eikel van een vader uit Schatjes. Maar sinds vorige week is dat voorbij. En dat komt door een huis. [Lees meer…] overEen onbekende jezuïet
