In Nijmegen, gedicht van Geert van Beek
Gevonden op de gevel en in het café-restaurant van concertgebouw De Vereeniging in Nijmegen
Het gedicht was een geschenk van de gemeente Nijmegen aan De Vereeniging bij het 100-jarig bestaan.
Muurmuseum: Dijs
David Bradley is een van de mensen die in 1981 voor IBM een computer ontwikkelde, die je met goed fatsoen de voorloper van de pc zou kunnen noemen. Voor als het apparaat vastliep, bedacht hij een soort nooduitgang. Door drie toetsen tegelijk in te drukken, kwam je op een pagina waar je programmaatjes een voor een kon stoppen. De toetsen waren control, alt en delete, Ctrl – Alt – Delete. Bradley zei ooit dat hij de toetsencombinatie had bedacht, maar dat het aan Bill Gates te danken was dat Ctrl – Alt – Delete beroemd geworden was. Vooral in de oudere versies van Windows was deze manier van rebooten geregeld noodzakelijk.
Carla Dijs is kunstenaar. Ze maakt vooral beelden, het vrouwelijk lichaam staat in haar werk centraal. Soms maakt ze ook ander werk. Zo schilderde ze in het voorjaar van 2013 drie woorden op drie bedrijfshallen op en rond het Honig-terrein in Nijmegen: Return, Enter, Delete. Het markeerde het begin van een tijdelijke situatie, waarin het Honig-complex voor een aantal jaren een creatieve broedplaats zou zijn. Met de onmiskenbare verwijzing naar de computerwereld duidde Dijs hier op de zachte reboot van de directe omgeving. Tegelijk nodigde ze de bezoeker uit om naar binnen te gaan, enter, en geregeld terug te keren, return. Het delete was de omineuze boodschap dat het allemaal maar tijdelijk was en op termijn zou verdwijnen.
Inmiddels zijn we ruim zes jaar verder. Het terrein wordt in sneltreinvaart herontwikkeld. Twee hallen zijn al gesloopt, Return en Enter zijn al verdwenen. Ironisch genoeg staat alleen Delete nog. Ook deze hal zal gaan verdwijnen. Maar zou het niet mooi zijn als, ergens op het terrein, deze wand behouden zou blijven?
Poëzie (469): Shakespeare
Regel uit As You Like It (acte 2, scène 4) van William Shakespeare
Gevonden in de Openbare Bibliotheek in Nijmegen
Muurmuseum: Combolution – Scheidemakershof
Op 22 februari 1944 mislukte een bombardement op het Nijmeegse spoorwegemplacement volledig. Geallieerde bommenwerpers waren naar Duitsland gevlogen om daar doelen te bombarderen. Door slechte weersomstandigheden waren zij niet in staat hun missie te voltooien. Omdat landen met bommen aan boord een riskante aangelegenheid was, zochten ze alternatieve doelen: spoorwegknooppunten die voor de Duitsers van groot belang waren. In Nijmegen ging het helemaal fout. De eerste bommen die het doel moesten markeren vielen in het centrum, waarna ook alle volgende vliegtuigen daar hun bommen dropten. Gevolg: een brandende binnenstad en ruim 800 doden.
Ter herinnering daaraan beschilderde Combolution twee wanden van de Scheidemakershof, die midden in het getroffen gebied lag. Bizar detail is hoe de airconditioning associaties oproep aan de propellors van de viermotorige bommenwerpers. Opmerkelijk is ook dat de reliëftekst “Bejaarden tegen racisme” is overgeschilderd.
Muurmuseum: Pipsqueak was here
September 2015, voor de tweede keer organiseren Anita Waltman en Angela Vissers The Big Draw in Nijmegen. Een werk dat toen is ontstaan en nog altijd te zien is (hoe lang nog?), bevindt zich op een grote blinde muur op het Honigterrein. Het zittende meisje en de nieuwsgierige beer zijn een echt blikvanger. Verantwoordelijk voor de grote muurschildering is het kunstenaarsduo Pipsqueak was here.
Sinds The Big Draw 2019 is Nijmegen een nieuw werk van Pipsqueak was here rijker. Een stuk minder opvallend, je moet weten waar het is. De Zes Huizenhof, in de Nijmeegse binnenstad heeft een uitgang naar de Bloemerstraat en de Regulierstraat. Een meisje torst een flinke vis en bij haar hoofd vliegt een vogel. Opnieuw is de voorstelling geplaatst in een bijna post-apocalyptisch landschap. Maar dit keer wordt de toeschouwer meer betrokken. Dat komt doordat het mesije je rechtsreeks aankijkt. De ster van de schildering is wat mij betreft de vis. Prachtig van kleur en glimmend alsof hij met een laagje olie rechtstreeks van de visboer komt.
‘We try to be influenced by everything we see, hear or feel and create our own twisted vision on all big and small
issues that seem to demand our attention’, schrijft Pipsqueak was here op haar website. Opvallend vaak spelen kinderen en dieren een rol in het werk van de twee kunstenaars. Daarbij is er altijd een zekere dreiging, maar trekken de kinderen zich daar weinig van aan. Graag meer onbevangenheid, meer Pipsqueak was here!
