Afgelopen najaar was ik een paar dagen in Rome. Hoog op mijn lijstje om te bekijken stond het beeld dat Gian Lorenzo Bernini maakte van de zalige Ludovica Albertoni in de San Francesco a Ripa. Het was behoorlijk druk in de kerk. Later bedacht ik pas dat het dierendag was, de feestdag van de heilige Franciscus. Verderop in de straat zag ik street art met een hoofdrol voor een dier. En dat is plotseling actueel.
[Lees meer…] overCaravaggioPoëzie (762): Shakespeare

Regel uit acte I, scène V van Hamlet van William Shakespeare
Gevonden op de trappen voor de Galleria Nazionale d’ Arte Moderna e Contemporanea, Viale delle Belle Arti in Rome
Tekst maakt deel uit van een werk van Liliana Moro.
The time is out of joint: O cursèd spite /
That ever I was born to set it right!
Odalisk
Zijn twee zusters van Napoleon verantwoordelijk voor street art in Nijmegen Oost? De vraag is even onzinnig als intrigerend. Natuurlijk zijn ze niet verantwoordelijk, ze zijn immers allebei al bijna tweehonderd jaar dood. En toch zit er misschien wel een kern van waarheid in.
[Lees meer…] overOdaliskPoëzie (755): Themistios

Regel afkomstig uit de Discorsi van Themistios
Gevonden op een fries op een villa aan de Via Pinciana in Rome
“Inclyta ac celebris Roma immensum est atque omni oratione majus pelagus pulchritudinis“
(Het nobele en fameuze Rome is een zee van onmetelijke schoonheid en grootser dan wie dan ook zeggen kan)
Adam en Eva

Een paar weken geleden moest ik in Rome even wat boodschappen doen. Vanuit ons appartement op de Viale Vaticano liep ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Hier geen toeristen, alleen maar Romeinen. Op een wand zag ik een tekening van een jong stel, gearmd en op de rug gezien. Ze keken naar een boom. Je mag me geconditioneerd vinden, maar als ik zie of hoor man, vrouw, boom, dan denk ik Adam en Eva. Misschien kwam het door de bijna gewijde grond, zo dicht bij Vaticaanstad. Maar misschien was het ook wel de bedoeling van de anonieme maker. Ten slotte komen kunstenaars op zoek naar een onderwerp al een kleine twintig eeuwen lang als eerste bij de Bijbel uit.
Toch viel er bij deze tekening nog wel wat op af te dingen. Waren het wel Adam en Eva? De man en de vrouw waren immers eigentijds gekleed, terwijl ze in het paradijs nog naakt waren. De schaamte en het zichzelf bedekken kwamen pas na het plukken van de appel. Van appels was überhaupt geen sprake. Wel waren in de boom vagelijk vijf vormen herkenbaar, die deden denken aan met water gevulde ballonnen aan een touwtje. Of, een beetje luguber, aan vijf stroppen zoals je die in films altijd klaar ziet hangen voor terdoodveroordeelden.
En juist dat gebrek aan eenduidigheid – noem het gelaagdheid – sprak me aan in deze tekening. Het deed me beseffen dat hier een stel stil stond bij een boom, kennis nemend van goed en kwaad. Dus toch Adam en Eva.
