Her en der lees ik dat Desiderius Erasmus, de beroemde humanist uit Rotterdam, er gedurende zijn leven een uitgebreide correspondentie op nahield. Ook stuurde hij zijn penvrienden portretten van zichzelf. Die gewoonte groeide toen hij zich in 1521 vestigde in Basel, waar hij kennismaakte met de schilder Hans Holbein. Holbein schilderde drie portretten van Erasmus die veelvuldig werden gekopieerd in de werkplaats van de schilder. Erasmus en Holbein hadden een goede band. Toen de schilder naar Engeland verhuisde, had hij een aanbevelingsbrief van Erasmus voor Thomas More op zak, waardoor deze de schilder enige tijd onderdak bood. In Engeland nam de roem van de schilder nog toe, onder meer door het staatsieportret dat hij maakte van Henry VIII.
[Lees meer…] overErasmusCampus mineralis
Fantasieloos, lelijk, blokkendozen, snel afbreken. Het toppunt was ‘misdaad tegen de menselijkheid’. Over weinig zaken hebben zo veel mensen een oordeel als over moderne architectuur. Nu heb je als architect te maken met zeer uiteenlopende zaken.
Allereerst moet je ontwerp technisch deugen, het mag niet op een andere manier gebreken vertonen, laat staan instorten. Denk aan de Ponte Morandi in Genua. Behalve de slachtoffers die daar te betreuren zijn geweest, heeft het instorten van de brug de hele stad ontwricht. En dat nu al bijna een jaar.
De anamorfosen van de Radboud Universiteit
Change perspective! Met die slogan wil de Radboud Universiteit de komende jaren studenten en medewerkers aan zich binden. Niet langer de wetenschap benaderen vanuit vaste gezichtspunten, maar vraagstukken ook eens van een andere kant bekijken. Om dat idee te benadrukken heeft de universiteit enkele tijdelijke kunstwerken laten maken. 3D-tekeningen worden ze genoemd. Maar het zijn geen drie dimensies, de werken zijn zo plat als een dubbeltje. Ze wekken alleen de indruk van diepte, het is een soort gezichtsbedrog dat je trompe-l’oeil zou kunnen noemen. [Lees meer…] overDe anamorfosen van de Radboud Universiteit
Erasmusgebouw – Van Heyendael naar Manhattan en terug
In augustus 1987 kwam ik naar Nijmegen om kunstgeschiedenis te studeren. Op de eerste dag van de introductie stond een bezoek aan het Erasmusgebouw gepland. Vanaf de twintigste verdieping had je een prachtig uitzicht over de stad. En de twaalfde verdieping zou voor zes jaar ons ‘thuis’ zijn. We werden er warm welkom geheten. Maar met meteen ook een ferme waarschuwing, zo herinner ik me. ‘Jullie hebben gekozen voor een letterenstudie, dus jullie zullen de komende jaren heel veel moeten lezen.’ Met de studie is het goed gekomen en met het lezen ook. [Lees meer…] overErasmusgebouw – Van Heyendael naar Manhattan en terug