Wie bouwt er nooit eens luchtkastelen.
Al zolang als ik in Nijmegen woon, sinds 1987, ken ik die tekst. Hij is van kunstenaar Bart Drost, die hem in 1986 schilderde op een zijgevel bij de doorgang van de Eerste Walstraat naar de In de Betouwstraat. Het is een stukje erfgoed dat wat mij betreft niet verloren mag gaan. Temeer omdat Nijmegen kan bogen op diverse luchtkastelen. De Zeigelhofgarage, Flash Gordon en de Donjon. Stuk voor stuk bouwplannen die niet gerealiseerd zijnen die we dus als luchtkasteel mogen betitelen. En misschien kunnen we binnenkort het hoogste gebouw van Nijmegen, tegenover het station, aan het lijstje toevoegen.
Van een heel andere orde luchtkasteel is het pand op de hoek van de Tweede Walstraat en de Mariënburg. Op blinde muurdelen schilderde street artist Leon Keer een gigantische reset-knop en een alarmlicht. Nou is die great reset, waar sommige mensen zo bang voor zijn, ook een soort luchtkasteel, maar in die discussie wil ik me hier liever verder niet mengen. Interessanter vind ik de trompe l’oeils van Keer. Zo is er de blik naar een stralend blauwe lucht. Nog spannender vind ik de hoek in het gebouw, compleet met rolluiken aan de zijkant van een raam. De saaie vlakke gevel heeft plotseling karakter. Met het doorkijkje en de nieuwe vorm heeft Keer wat mij betreft een saai kantoorpand verrijkt en is het nu een soort lucht-kasteel.