Ooit las ik Ferdinand Huyck van Jacob van Lennep. Aangetrokken door het oude bandje was ik wel nieuwsgierig geworden. In een wat verouderde stijl, bleek het toch nog een behoorlijk fris verhaal. Recent kwam ik Van Lennep weer tegen, toen ik me verdiepte in de geruchtmakende muurschildering van Roosje in de Jacob van Lennepstraat in Amsterdam. Het is een van de straten in Oud-West, die genoemd zijn naar 18e– en 19e-eeuwse schrijvers en dichters.
Vijf van deze schrijvers en dichters leven voort in een kunstwerk. Naast Van Lennep zijn A.C.W. Staring, Jan Pieter Heije, Cornelis Loots en Johannes Kinker ‘vereeuwigd’. Eerlijk gezegd had ik nog nooit van Loots gehoord en van Kinker alleen door de straatnaam. Dat hij schrijver was, wist ik niet. Maar alle vijf – en nog vele andere meer – hebben in Amsterdam Oud-West een straat naar zich genoemd gekregen. Het stratenplan in dit stadsdeel is nog origineel uit de negentiende eeuw, maar in de straten zelf is steeds meer nieuwbouw te vinden. Bijvoorbeeld in de Lootsstraat.
Hier is sinds 2006 het huizenblok De Batavier te vinden, dat HVDN Architecten ontwierp in opdracht van woningcorporatie De Alliantie. Blikvanger in het huizenblok is de boekenkast van Sanja Medić. Voor de vorm van de kast liet Medić zich inspireren door 19e-eeuwse foto’s en bij haar ontwerp had ze nauw contact met de architect. De boeken, gemaakt door keramist Pieter Kemink, wegen elk zo’n 25 kilo. Met ongeveer twintig banden op elk van de elf planken maakte dat een aanpassing van de constructie van dit deel van het wooncomplex noodzakelijk.
Minstens zo opmerkelijk als de vorm zijn de leesbare titels op de ruggen van de boeken: Twee pistoolschoten, Mooi Truitje, Hoera, Huiskrakeel, De twee grasmaaiers, ze lijken zo eigentijds en daardoor verzonnen, maar Medić putte uit het werk van de vijf schrijvers. Het zijn dus allemaal authentieke titels.
Als boekenliefhebber vind ik het al moeilijk om langs een mini-bieb te lopen. Het liefst kijk ik even of er iets bijzonders in staat. Van meenemen van boeken zal in de Lootsstraat geen sprake zijn, maar ik weet zeker dat ik me aan deze maxi-bieb uren kan vergapen. In ieder geval zou ik op zoek gaan naar Ferdinand Huyck.
Dank aan Suze Zijlstra die met haar #OudWestWalks mij op het spoor zette van dit kunstwerk en voor het gebruik van de foto.
Her en der lees ik dat Desiderius Erasmus, de beroemde humanist uit Rotterdam, er gedurende zijn leven een uitgebreide correspondentie op nahield. Ook stuurde hij zijn penvrienden portretten van zichzelf. Die gewoonte groeide toen hij zich in 1521 vestigde in Basel, waar hij kennismaakte met de schilder Hans Holbein. Holbein schilderde drie portretten van Erasmus die veelvuldig werden gekopieerd in de werkplaats van de schilder. Erasmus en Holbein hadden een goede band. Toen de schilder naar Engeland verhuisde, had hij een aanbevelingsbrief van Erasmus voor Thomas More op zak, waardoor deze de schilder enige tijd onderdak bood. In Engeland nam de roem van de schilder nog toe, onder meer door het staatsieportret dat hij maakte van 
In 1974 besloot de Katholieke Universiteit Nijmegen een hoge toren te bouwen, waar alle humaniora-studies een plek kregen. In 2019 werd de ingangspartij ingrijpend gewijzigd. Een groot gedeelte van de glazen pui werd vervangen door een corten-stalen wand. In die wand aan de zijkant van het Erasmusgebouw zijn met gaatjes de contouren zichtbaar gemaakt van Erasmus. Wie het ontworpen heeft is onbekend. En hoewel Erasmus de verkeerde kant opkijkt, is wel duidelijk te zien dat de ‘tekening’ een kopie is van het portret van Holbein, dat in de National Gallery in Londen te zien is. Dus bijna vijf eeuwen nadat de schilder bijdroeg aan de bekendheid van Erasmus, doet hij dat nu in Nijmegen opnieuw.
