‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’ Deze woorden van Johan Cruyff waren jarenlang het motto van Wieteke van Zeils rubriek Oog voor detail in het Volkskrant Magazine. Het gaat zeker op voor graffiti en street art. Nu is graffiti al zo oud als de weg naar Rome, letterlijk, want de oude Romeinen schreven van alles en nog wat op muren. Bewijzen daarvoor zijn door archeologen gevonden tijdens opgravingen in Pompeï. Nou heeft graffiti iets heel terloops. Je bent nauwelijks geneigd er heel bewust op te letten. Als je eenmaal de opvallende tekst ‘Bejaarden tegen racisme’ hebt gezien, valt hij daarna amper nog op. En dat hij dan op een dag in de wand gegrift blijkt in plaats van erop gespoten? Het zal wel. Toen Combolution in de Scheidemakershof zijn Waalpainting over het bombardement maakte, schilderde hij er gewoon overheen.
Combolution in de Scheidemakershof
Op 22 februari 1944 mislukte een bombardement op het Nijmeegse spoorwegemplacement volledig. Geallieerde bommenwerpers waren naar Duitsland gevlogen om daar doelen te bombarderen. Door slechte weersomstandigheden waren zij niet in staat hun missie te voltooien. Omdat landen met bommen aan boord een riskante aangelegenheid was, zochten ze alternatieve doelen: spoorwegknooppunten die voor de Duitsers van groot belang waren. In Nijmegen ging het helemaal fout. De eerste bommen die het doel moesten markeren vielen in het centrum, waarna ook alle volgende vliegtuigen daar hun bommen dropten. Gevolg: een brandende binnenstad en ruim 800 doden.
Combolution en Sint Anna
Tot ongeveer 1870 was Nijmegen een kleine stad qua oppervlakte, maar propvol inwoners. De huidige Canisiussingel, Oranjesingel en Kronenburgersingel zouden destijds al buiten de stadsmuren hebben gelegen. Die muren werden vanaf 1870 geslecht en de stad kon zich uitbreiden. Dit gebeurde eerst langs de uitvalswegen, zoals de Graafseweg , de Groesbeekseweg en de Sint Annastraat. Later werden ook de open ruimtes tussen die straten steeds meer ingevuld. Daarbij zijn tal van dorpen en buurtschappen ‘opgeslokt’. Eén zo’n buurtschap was St. Anna, dat over een eigen molen beschikte. Omdat de weg die hier liep zich vertakte met een weg richting Hatert, stond er een villa die De Driewegen werd genoemd. Tussen 1922 en 1926 werd hier het St. Canisiusziekenhuis gebouwd. Begin jaren negentig verhuisde dit ziekenhuis en ontstond er op het terrein een woonwijk. Langs de St. Annastraat kwam een appartementencomplex te staan met daaronder een fiets- en voetgangerstunnel. In die tunnel is nu de geschiedenis van de plek zichtbaar gemaakt.