Al zolang als ik in Nijmegen woon, nu ruim dertig jaar, zat ze daar, tegen de gevel van de school geplakt. Ik gebruik het werkwoord zitten, maar helemaal duidelijk was dat niet. Een Sedes sapientiae, een zetel der wijsheid, was wat het beeld van Bart Welten op de gevel van het Canisius College voorstelde. Het is een bekende voorstelling in de kunstgeschiedenis: Maria gezeten op een troon en Jezus als kind zittend op haar schoot. Maar bij Welten was geen troon te zien. Maria was flink gestileerd en dat gold dat ook voor het ding waar ze op zat. Het leek nog het meest op een glad gepolijst stuk rots.
Op zoek naar extra informatie zag ik dat ze er al sinds 1958 had gezeten, toen de school nog, hoe toepasselijk, Mater Dei heette. Maar afgelopen vrijdag lag Maria daar ineens. Toen bleek dat ze nooit had gezeten, maar altijd had gehangen. Het beeld was van kunststof en door de storm van donderdag was een beugel in het holle beeld afgebroken en was Maria van haar haak in de muur gegleden.
Omdat haar val mij erg aan het hart ging, zette ik er een bericht over op social media. Op maandag reageerde de gemeente Nijmegen dat het Canisius College eigenaar is van het beeld en er mee bezig was. Vanmiddag ben ik de school ingelopen om te informeren wat er concreet gaat gebeuren. Het goede nieuws is dat de zaak bij de verzekering ligt en dat het beeld gerestaureerd wordt. Maandag al is het beeld anders neergelegd om te voorkomen dat het vol zou lopen met water.
Waarom raakt het mij zo. In de eerste plaats omdat ik Bart Welten een bijzondere kunstenaar vind. Zijn massief ogende beelden hebben iets lichts, terwijl zijn frivole meisjesbeelden iets stevigs hebben. Helaas niet letterlijk. In 2010 is in het plantsoentje aan het begin van de Hazenkampseweg Weltens Meisje met springtouw bruut van haar sokkel getrokken. Alleen de voetjes bleven gespaard. De rest is ongetwijfeld ergens in een smeltoven terecht gekomen om een paar tientjes te verdienen. Dat mogelijk weer een van zijn sculpturen uit het Nijmeegse straatbeeld zou verdwijnen, stemde me droevig.
Maar er is nog een andere reden. Welten heeft zich met zijn Sedes sapientiae niet helemaal gehouden aan de traditie. Jezus zat niet bij Maria op schoot, maar stond op haar dijbeen. Parmantig las ik ergens. Opstandig zou ik het zelf willen noemen. Natuurlijk is het van opstandig een kleine stap naar opstanding, waardoor het voor gelovigen waardevol wordt. Zelf geef ik de voorkeur aan een uitleg van opstandig als rebels. Een beeld aan de gevel van een school, met een voorstelling van zetel der wijsheid, symbolischer kan het niet. Maar als een kunstenaar dan met een kleine knipoog aan de schoolgaande jeugd laat zien dat hij ook hen begrijpt. Hoe mooi zou dat zijn?
Wat een schitterend verhaal over mijn vader! Ik ben blij dat het beeld gespaard is gebleven. Ik, oudste zoon Boudewijn was 4 toen mijn vader het gemaakt heeft en het model op schaal heb ik thuis aan de muur hangen en kijk er ook dagelijks naar. Een reden dat Jesus op moeders dij been staat is ook dat het totale beeld vanuit perspectief is gemaakt, immers het werd bekeken vanuit de onderkant. Als Jesus gezeten zou hebben, zou hij niet te zien zijn geweest, hooguit zijn hoofd. Ik heb thuis de mogelijkheid om het beeld op hoogte te bekijken en dan zie je pas hoe knap de vormgeving is en rekening gehouden is met perspectieven.