Wij kampeerden aan de Elbe. Boven onze tent zweefde geregeld een roofvogel. Een adelaar hoorden we een Nederlandse vader zijn zoon onderwijzen. Dat leek ons sterk, maar wat het wel was? Met afbeeldingen op internet leek een bruine kiekendief ons het meest waarschijnlijk. Maar zeker weten doen we het niet.
’s Avonds laat genoten we van de sterrenhemel. Door een minimum aan lichtvervuiling zelden gezien. Maar waar keken we naar? De W van Cassiopeia en de steelpan van de Grote Beer herkenden we. Maar daarmee hield het op. En hulp van een mobieltje was door de oplichtende monitor alleen maar storend. Mijmerend zeiden we tegen elkaar dat het toch leuk zou zijn om meer kennis te hebben. Van de natuur en van het uitspansel. Maar ja, zon voornemen is na de vakantie vaak snel weer voorbij. Geen tijd.
Na de camping aan de Elbe trokken we naar Worpswede, de oude kunstenaarskolonie ten noorden van Bremen. Een veengebied waar we eindeloos wandelden en fietsten. Een dag gingen we naar Bremen, met de bus. Onderweg terug zag ik in Lilienthal een beeld. Snel maakte ik een foto met mijn smartphone. Daar vind ik thuis, anders dan die roofvogel en die sterren, wel meer over. Dacht ik. Maar ik vond niets. Ik had alleen de foto, nota bene van de achterkant van het beeld.
Bijna altijd geeft zoeken op afbeeldingen wel uitsluitsel. Soms met omwegen. Ik kon de route van de bus wel vinden. En ook de plek waar hij scherp linksaf draaide. Maar Google streetview heeft Lilienthal klaarblijkelijk nog nooit bereikt. Dus een andere benadering gekozen. Het beeld bood weinig meer info dan dat een man omhoog wees en zijn haar in een staartje droeg. Via de Wikipedia-pagina van Lilienthal kwam ik erachter dat Johann Hieronymus Schroeter ooit inwoner van het stadje geweest was. Maar ook dat leverde geen verwijzingen naar het beeld op. Ten einde raad mailde ik de afdeling kunstzaken. Vandaag kreeg ik antwoord.
Het beeld stelde inderdaad Dr. Johann Hieronymus Schroeter voor, die geboren werd in 1745 en in 1816 in Lilienthal gestorven is. De ambtenaar uit Lilienthal moet enig plezier aan mijn mail en mijn nieuwsgierigheid hebben gehad. Het antwoord was zeer uitgebreid, met veel extra informatie over de beroemdste astronoom van zijn tijd, de telescoop die hij in zijn tuin bouwde en die nu herbouwd wordt in Lilienthal en de wedstrijd waarvoor het beeld werd ingezonden.
Maker van het beeld is Christoph Fischer, een beeldhouwer die woont en werkt in Worpswede. Daar zag ik diverse van zijn werken. Op zijn website is een afbeelding van het beeld Himmelszeiger te zien. In grote lijnen hetzelfde als in Lilienthal. Alleen de koker – een opgerold document, een verrekijker? – in de rechterhand ontbrak. Nu heeft Fischer de wedstrijd niet gewonnen, maar werd hij derde. Misschien is hij niet zo trots op het eindresultaat. Dat het beeld alsnog een plek kreeg dankt hij aan de aankoop door de Volksbank in Lilienthal.
En zo leverde de vakantie toch nog kennis op. Niet over roofvogels, niet over sterren, maar wel over een man die de sterren en de planeten bestudeerde. En die ik, door zijn beeld dat ik wellicht nooit meer van voren zal zien, toch niet snel zal vergeten.
