Op het eerste gezicht is het een enorme wand met letters, woorden misschien. Maar wie de moeite neemt om te lezen, ontdekt al snel een patroon.
In 1929 opende de orde der Jezuïten in Nijmegen een opleidingsinstituut, het Berchmanianum, genoemd naar de Vlaming Johannes Berchmans, de jezuïet die in 1621 op 22-jarige leeftijd overleed en die in 1888 heilig werd verklaard. Met uitzondering van de oorlogsjaren (toen de SS het gebouw vorderde) verbleven de Jezuïeten bijna negentig jaar in het Berchmanianum, maar het accent verschoof van opleiding naar zorg voor oudere broeders en paters van andere Nijmeegse congregaties. Hun aantal nam af en het gebouw werd te groot. Uiteindelijk verhuisden de bewoners naar het nieuw gebouwde zorgcomplex Aqua Viva op enkele honderden meters van het Berchmanianum.
Naast dat geplande complex bevond zich een drukkerij die na een faillissement leeg stond. De architect verwerkte het pand in het gehele complex. Op de gevel kwam een passend kunstwerk. De keuze voor kunstenaar Marc Ruygrok, die in zijn werk geregeld woorden gebruikt, lag voor de hand. Voor de tekst boven het restaurant koos hij zich op een passage uit Handorakel en kunst van de voorzichtigheid van de Spaanse jezuïet Baltasar Gracián, om precies te zijn aforisme 299. (Dank aan Hans van Meteren wiens facebook bericht mij op dit spoor zette). De tekst is zonder spaties tussen de woorden, maar wel met een punt aan het eind van elke zin. Met deze vormgeving verwijst de kunstenaar naar de drukkerij die in het verleden op deze plek stond.
