Dorsoduro

Cultuur ligt voor het oprapen

  • Home
  • Dwarskijken
  • Muurmuseum
  • Poëzie
  • School en kunst
  • Contact

De kunst van het wandelen

22 november 2013 door Peter Zunneberg

Van tijd tot tijd mag ik graag een flinke wandeling maken. Maar echt een levensgevoel, een heilig moeten mag je het niet noemen. Anders was dat in Duitsland ten tijde van de romantiek.

Het was een periode waarin het individu met zijn unieke gevoelens centraal kwam te staan, waarin aandacht kwam voor fantasie, de verbeelding, het onverklaarbare en het raadselachtige. Voor een groot deel vond men dat terug in de natuur en dan het liefst in de extremen, in het ruige, onherbergzame landschap of in barre weersomstandigheden. De beste manier om natuur te beleven is door te gaan wandelen. En zo ontstond Der Wanderer. Bij talloze schilders kom je hem tegen, maar ook bijvoorbeeld bij Franz Schubert in zijn Wanderer Fantasie . Het bekendste voorbeeld is misschien wel Der Wanderer über dem Nebelmeer van Caspar David Friedrich.

Caspar David Friedrich, Wanderer

Der Wanderer über dem Nebelmeer van Caspar David Friedrich

Vooral in schilderijen van Duitsers uit de eerste helft van de negentiende eeuw zie je het landschap en de natuur. Bossen, bergen, watervallen, een enkele keer dreigende heidevelden. En altijd plaatsen om je nietig te voelen. Soms werd dat nog benadrukt door een paar mensen in het landschap te laten figureren. Wat het ook goed deed was het toevoegen van ruïnes of monumenten. En anders werd de natuur zelf het monument: oude eiken, karakteristiek gevormde rotspunten. Latere schilders namen deze landschappen als decor voor voorstellingen waarin allerlei raadselachtige elementen centraal kwamen te staan. Wat te denken van Arnold Böcklins Heiliger Hain.

bocklin_boissacre

Arnold Böcklin, Heiliger Hain

Schilders als Friedrich, Carl Gustav Carus, Joseph Anton Koch of later Arnold Böcklin en in Nederland bijvoorbeeld Barend Cornelis Koekkoek hebben bijgedragen aan hoe ik als ik ga wandelen door een bos loop. Voortdurend zoek ik naar picturale elementen: bijzondere vergezichten, slingerende bospaadjes, omgevallen bomen of, zoals op de foto hierboven, onverwachte monumenten. Mijn kijken naar negentiende-eeuwse schilderijen maakt dat ik me tijdens wandelingen in een andere tijd waan. En zo werkt kunst buitengewoon rustgevend, zelfs als ik het niet in mijn directe omgeving heb.

Categorie: schilderkunst Tags: Arnold Böcklin, Caspar David Friedrich, romantiek

Categorie

  • architectuur
  • beeldhouwkunst
  • Chronogram
  • Dwarskijken
  • erfgoed
  • film
  • fotografie
  • Jaar van het boek
  • Kunstcolumn
  • literatuur
  • Muurmuseum
  • muziek
  • omgevingskunst
  • Op zoek naar Schwind
  • poëzie
  • schilderkunst
  • School en kunst
  • stedenbouw
  • street art
  • tekenkunst

Trefwoorden

Adolf Friedrich von Schack Amersfoort Amsterdam anoniem Arnhem Berlijn Den Bosch Den Haag Deventer Doetinchem Dordrecht Eindhoven Enschede Franz Schubert Gent Gorinchem H.H. ter Balkt Harderwijk Hengelo Ida Gerhardt Ingmar Heytze Jaap Robben Jules Deelder Leeuwarden Leiden Maastricht Michelangelo Middelburg Moritz von Schwind München Naarden Nijmegen Nunspeet Rome Rotterdam sonnet stadsdichter Tilburg Utrecht Venetië Venlo Watou Wenen Willem Wilmink Zutphen

Alle trefwoorden

Copyright Dorsoduro © 2023 · Log in