Op de rug van een ezel staat een hond, op de hond staat een kat en op de kat een haan. Ze zijn beter bekend als de Bremer Stadsmuzikanten. Ze zijn afkomstig uit een sprookje van de gebroeders Grimm. In het stadscentrum van Bremen staat een beroemd bronzen beeld van Gerhard Marcks. De neus van de ezel glimt. Aanraken van die neus zou geluk brengen, maar niet iedereen kan erbij. Vandaar dat ook de enkels van de voorpoten veelvuldig worden bepoteld. [Lees meer…] overMuurmuseum: Ash
Jana & JS
In 2015 logeerden we een week in Wenen. Het was moordend heet en we kwamen tot minder dan we hadden gewild. Op een avond maakten we rond 23:00 nog een wandelingetje door de buurt. Op een muur zagen we een aantal polaroids. Ernaast was een fotograaf met een polaroidcamera afgebeeld. Pas kwam ik de foto’s die ik met mijn telefoon maakte weer tegen. De belichting was beroerd. Maar de voorstellingen herkenbaar en ik werd wel nieuwsgierig. Via Google Maps vond ik snel de plek terug, de Hornbostelgasse en vervolgens ook de maker, of eigenlijk makers: Jana & JS. Jana & JS is een Oostenrijks-Frans kunstenaarskoppel. Ze ontmoetten elkaar ooit in Madrid en werken sindsdien samen. Werk van Jana & JS is onder andere te zien in Wenen, Salzburg, Parijs, Madrid en Barcelona. Het werk in de Hornbostelgasse dateert van 2013.
Nitzan Mintz
‘Visuele poëzie’ noemt de Israëlische street artist Nitzan Mintz haar werk. Het zijn collages van woorden, zoals hier in het hofje van Haus Schwarzenberg in de Rosenthaler Strasse in Berlijn. Ze speelt met woorden uit Lewis Carrolls Alice in Wonderland. En als ze stelt dat dit geen Wonderland is, klopt dat. Maar tegelijk is het dat ook weer wel. De deur met haar tekst geeft wel degelijk toegang tot een wonderlijke wereld. Helaas heeft in die wondere wereld haar werk ook wat te lijden gehad. Maar als statement staat het nog fier overeind.
Werk van Mintz is niet alleen te zien in Berlijn, maar ook in Londen, Parijs, Wenen en Praag, In New York, Montreal en Miami en op diverse andere plekken in de wereld.
Met dank aan Bea Ros voor de foto.
Combolution en Sint Anna
Tot ongeveer 1870 was Nijmegen een kleine stad qua oppervlakte, maar propvol inwoners. De huidige Canisiussingel, Oranjesingel en Kronenburgersingel zouden destijds al buiten de stadsmuren hebben gelegen. Die muren werden vanaf 1870 geslecht en de stad kon zich uitbreiden. Dit gebeurde eerst langs de uitvalswegen, zoals de Graafseweg , de Groesbeekseweg en de Sint Annastraat. Later werden ook de open ruimtes tussen die straten steeds meer ingevuld. Daarbij zijn tal van dorpen en buurtschappen ‘opgeslokt’. Eén zo’n buurtschap was St. Anna, dat over een eigen molen beschikte. Omdat de weg die hier liep zich vertakte met een weg richting Hatert, stond er een villa die De Driewegen werd genoemd. Tussen 1922 en 1926 werd hier het St. Canisiusziekenhuis gebouwd. Begin jaren negentig verhuisde dit ziekenhuis en ontstond er op het terrein een woonwijk. Langs de St. Annastraat kwam een appartementencomplex te staan met daaronder een fiets- en voetgangerstunnel. In die tunnel is nu de geschiedenis van de plek zichtbaar gemaakt.
Verfdokter
Nijmeegse muurschilderingen van Verfdokter bij de ingang naar de Houthof in Nijmegen.
Hier afgebeeld het beeld van Victoria van Christian Daniel Rauch, waarvan het origineel in wit marmer zich bevindt in de Alte Nationalgalerie in Berlijn. Het Nijmeegse beeld maakt deel uit van het Spoorwegmonument dat herinnert aan de opening van de spoorlijn tussen Nijmegen en Kleve in 1865. Dat monument is nog altijd te zien bij de ingang van het Valkhof.