Zinaida Serebrjakova (1884 – 1967), Alexander Serebrjakov Reading, privécollectie
Serebrjakova werd geboren als Zinaida Lansere in Kharkov, Oekraïne. Ze groeide op in een artistieke familie met architecten en schilders. Ook de acteur Peter Ustinov is ergens nog verwant. Ze kreeg les van onder andere Ilya Repin, maar ze koos al snel voor een verblijf in Italië en ruim een jaar later vestigde ze zich in Parijs, waar ze studeerde aan de Académie de la Grande Chaumière. Daar ook trouwde ze met een neef, Boris Serebrjakov. In 1916 werkte ze mee aan de decoratie van Kazan treinstation in Moskou, met onder andere Boris Kustodiev, maar de revolutie een jaar later zette haar leven volledig op zijn kop. Haar man stierf in 1919 in gevangenschap aan de tyfus en zelf moest ze min of meer gedwongen haar stijl van schilderen aanpassen. In 1924 kreeg ze een opdracht in Parijs, maar na voltooiing daarvan kon ze niet terugkeren naar de Sovjet Unie. In 1947 nam Serebrjakova de Franse nationaliteit aan. Het leeuwendeel van haar oeuvre bestaat uit portretten.
De lezende jongeman in dit portret is haar zoon Alexander Serebrjakov, een van haar twee jongste kinderen die mee mochten naar Parijs. De oudste twee zag ze pas in 1960 weer terug. Dit portret komt op mij opvallend ‘jong’ over. Toch dateert het al uit 1946. Mogelijk heeft dat te maken met het ontbreken van details die meer informatie zouden kunnen geven over de tijd van ontstaan.
