Dorsoduro

Cultuur ligt voor het oprapen

  • Home
  • Dwarskijken
  • Muurmuseum
  • Poëzie
  • School en kunst
  • Contact

Garibaldi: vergelijkend warenonderzoek naar een nationale held

13 december 2013 door Peter Zunneberg

Pas las ik een interessant stuk van Iris Dijkstra. Als Stadsgids 020 en Stadsgids 030 begeleidt zij stadswandelingen in Amsterdam en Utrecht en blogt ze ook. In een van haar blogs besteedde ze aandacht aan een weetje over ruiterstandbeelden. De stand van de benen van het paard zou je informatie geven over de dood van de ruiter.

Giuseppe Garibaldi, VenetiëGiuseppe Garibaldi, VeronaVier benen vast op de grond zou duiden op een natuurlijke dood van de ruiter, terwijl twee benen los verwees naar een gewelddadige dood op het slagveld. En dan was er ook nog de variant met één been los: in een (ziekenhuis-)bed overleden aan de gevolgen van een verwonding opgelopen tijdens een veldslag. ‘Onzin’, concludeerde Iris nadat ze een aantal ruiterbeelden in Nederland had bekeken. In Amsterdam staat een ruiterstadbeeld van koningin Wilhelmina met één been los, terwijl ze in haar slaap aan een hartstilstand overleed.

Garibaldi Pistoia

Pistoia

Toen ik het verhaal las, moest ik direct denken aan een paar ruiterstandbeelden die ik ooit heb gefotografeerd. Weliswaar niet in Nederland, maar zo’n regel, aangehaald door Iris, zou toch wel internationaal zijn. Al mijn beelden waren van een en dezelfde figuur, de nationale held van Italië: Giuseppe Garibaldi. In elke stad is er voor de grote vrijheidsstrijder, die uiteindelijk verantwoordelijk was voor de eenwording van het land, wel een beeld opgericht. Soms te paard en soms te voet. Sinds ik in één vakantie vier Garibaldi-beelden ben tegengekomen, ben ik er op gaan letten. Sterker nog, ik ga er als ik in Italië ben naar op zoek.

Garibaldi Bologna

Bologna

Drie beelden heb ik gezien van Garibaldi te paard. In Bologna, in Pistoia en in Verona. In Bologna heeft het paard vier benen aan de grond, in Pistoia en Verona drie. Het rechter voorbeen is los van de grond, maar van een verwonding op het slagveld is geen sprake. Garibaldi overleed op 72-jarige leeftijd aan de gevolgen van artritis. En dus werd ook hier Iris’ conclusie dat het benenverhaal een fabeltje is, bevestigd.

Garibaldi New York

New York

Overigens vind ik dat het wel wat heeft, zo’n nationale held. Het maakt je nieuwsgierig hoe hij er in andere steden bij staat. Soms is Garibaldi al behoorlijk op leeftijd, zoals in Lucca en Vicenza. Maar soms is hij ook nog behoorlijk onstuimig en strijdbaar. Hij grijpt naar zijn zwaard en lijkt je te lijf te willen gaan. Een voorbeeld daarvan kwam ik tijdens mijn laatste vakantie tegen. Vreemd genoeg was dat niet in Italië, maar in de Verenigde Staten. Gedurende een periode in zijn leven verbleef Garibaldi in ballingschap bij een geestverwant op Staten Island, New York. En ook daar, op het in de zomer zo gezellige Washington Square, wordt hij herinnerd, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

Categorie: beeldhouwkunst Tags: Giuseppe Garibaldi

Categorie

  • architectuur
  • beeldhouwkunst
  • Chronogram
  • Dwarskijken
  • erfgoed
  • film
  • fotografie
  • Jaar van het boek
  • Kunstcolumn
  • literatuur
  • Muurmuseum
  • muziek
  • omgevingskunst
  • Op zoek naar Schwind
  • poëzie
  • schilderkunst
  • School en kunst
  • stedenbouw
  • street art
  • tekenkunst

Trefwoorden

Adolf Friedrich von Schack Amersfoort Amsterdam anoniem Arnhem Berlijn Den Bosch Den Haag Deventer Doetinchem Dordrecht Eindhoven Enschede Franz Schubert Gent Gorinchem H.H. ter Balkt Harderwijk Hengelo Ida Gerhardt Ingmar Heytze Jaap Robben Jules Deelder Leeuwarden Leiden Maastricht Michelangelo Middelburg Moritz von Schwind München Naarden Nijmegen Nunspeet Rome Rotterdam sonnet stadsdichter Tilburg Utrecht Venetië Venlo Watou Wenen Willem Wilmink Zutphen

Alle trefwoorden

Copyright Dorsoduro © 2023 · Log in