Dorsoduro

Cultuur ligt voor het oprapen

  • Home
  • Dwarskijken
  • Muurmuseum
  • Poëzie
  • School en kunst
  • Contact

Pipsqueak meets Rosie

20 april 2023 door Peter Zunneberg 1 Reactie

Muurmuseum, Pipsqueak was here, Hengelo

Afgelopen weekend was ik weer eens in Hengelo. Ik heb er de eerste 25 jaar van mijn  leven gewoond en ben altijd nieuwsgierig wat er veranderd is. Ik werd een beetje verdrietig van. Het adres waar ik geboren ben, Olympiaplein 23, bestaat niet meer. Toen ik een jaar was, verhuisden we naar Achillesstraat 35. Bestaat ook niet meer. Niet alleen zijn de flats afgebroken, ook de straatnamen zijn opgeheven. Nu is het begrijpelijk dat de stad het verval wil keren, maar het opheffen van die straatnamen doet mij pijn.

Ook op veel andere plekken in de stad zag ik grote veranderingen. Fabrieken, scholen en kerken, mij uit mijn jeugd vertrouwd, hebben plaats moeten maken voor woningbouw. Verder viel me op dat er veel street art is. Zo ongeveer het eerste waar ik tegenaan liep, was een werk van Pipsqueak was here. Veel parallellen met een van hun werken in Nijmegen: een meisje en een beer, de roze achtergrond en de opvallende teksten. Maar wat ik nog niet eerder zag, was een verwijzing, in dit geval naar een beeld uit de populaire cultuur.

Rosie the Riveter

Nadat Japan met de aanval op Pearl Harbour de Verenigde Staten de Tweede Wereldoorlog in had getrokken, ontstond al snel het boodschap dat de mannen nodig waren aan het front en dat dus de vrouwen het land draaiende moesten houden én in de fabrieken de wapens moesten maken die nodig waren aan het front. Op allerlei manieren werd deze boodschap uitgedragen. Zo werd er in 1942 een lied gecomponeerd, Rosie the Riveter (wat je zou kunnen vertalen als Rosie de klinknagelschietster) dat door diverse artiesten op hun repertoire gezet werd en dat een grote hit werd.

J. Howard Miller, We Can Do It!

Min of meer tegelijkertijd kwam grafisch ontwerper J. Howard Miller met een poster voor Westinghouse Electric Company. Op de poster zien we een vrouw in overall, een doek om haar hoofd gebonden en een vastberaden blik. Ze toont ons haar spierballen. Dit was het soort vrouw dat nodig was in de Amerikaanse fabrieken. En de boodschap: We Can Do It! Over wie de vrouw op de poster is, bestaat onenigheid, net als over de vraag welke Rose (of Rosina of Rosalind) model heeft gestaan voor Rosie the Riveter. Daarbij zijn lied en poster na de oorlog een eigen leven gaan leiden en wordt vaak ten onrechte aangenomen dat de vrouw op de poster Rosie the riveter is.

Het gebaar van de poster met de gebalde vuist zien we terug in het meisje van Pipsqueak was here. De blik is anders. De vastberadenheid van Miller is bij Pipsqueak ronduit provocerend geworden. Overigens is de voorstelling niet uniek. Op de Instagrampagina van Pipsqueak was here is te zien dat het meisje ook een plek heeft gekregen in het straatbeeld van Parijs en van Denver. Hoe het in die steden geduid moet worden, durf ik niet te zeggen. Maar voor Hengelo vind ik het wel toepasselijk: We Can Do It! We kunnen onze stad mooier en aantrekkelijker maken.

Categorie: Dwarskijken, Muurmuseum, street art Tags: Hengelo, Pipsqueak was here

Pipsqueak was here (again)

20 mei 2022 door Peter Zunneberg 1 Reactie

Muurmuseum, street art, Pipsqueak was here, Nijmegen

Millions are waiting to be thrilled, staat er met grote letters bij de muurschildering van een meisje en een beer. Het meisje en de beer kennen we. In eerder werk van Pipsqueak was here komen we ze geregeld tegen. Sinds kort is Nijmegen een werk van het Amsterdamse street art-duo rijker. Aan het begin van het Kerkegasje in de Broerstraat zijn twee muren beschilderd plus het ‘plafond’ dat de beide muren met elkaar verbindt. Waar de kolossale schildering bij de Honig langzaam vervaagt en graffiti steeds meer van de voorstelling wegvreet, komt het nieuwe werk over als een snap shot jaren later. En hoewel de muren een stuk kleiner, zijn lijken het meisje en de beer ouder en groter te zijn geworden. Sowieso is de kijkervaring heel anders, omdat je er met je neus bovenop staat. Of dat een overweging is geweest bij de makers om teksten toe te voegen, is mij onbekend. Maar het werkt wel, je blijft kijken en lezen. E127 Erytrosine synthetic pink (r) is zo’n tekst. Het betreft een kunstmatige kleurstof, die voor voedingsmiddelen wordt gebruikt. Het is kersroze en staat ook bekend als tetrajodofluoresceïne. Bij wat ik in de supermarkt koop om te eten, let ik nooit op E-nummers. Nu verdiep ik me er ineens wel in.
Er zijn meer terugkerende teksten in de muurschildering als Do not eat en A feeling ,,, hard to ignore, waarbij je je afvraagt waar ze naar verwijzen en die je na laten denken over de betekenis binnen deze street art-context. Het meest bijzonder is in dit opzicht de tekst waarmee ik begon. Het onbezorgd omgaan met een beer zou zo’n reden tot opwinding kunnen zijn. Tegelijk is de letterlijke zin al bijna honderd jaar oud en afkomstig uit de trailer van de speelfilm Frankenstein uit 1931. Ik houd wel van dergelijke citaten en ga volgende keer dat ik in de buurt ben zeker opnieuw kijken en lezen.   

Muurschildering van Pipsqueak was here in het Kerkegasje in Nijmegen
Teksten in de muurschildering van Pipsqueak was here in het Kerkegasje in Nijmegen

Categorie: Muurmuseum, schilderkunst, street art Tags: Nijmegen, Pipsqueak was here

Pipsqueak was here

22 oktober 2019 door Peter Zunneberg

September 2015, voor de tweede keer organiseren Anita Waltman en Angela Vissers The Big Draw in Nijmegen. Een werk dat toen is ontstaan en nog altijd te zien is (hoe lang nog?), bevindt zich op een grote blinde muur op het Honigterrein. Het zittende meisje en de nieuwsgierige beer zijn een echt blikvanger. Verantwoordelijk voor de grote muurschildering is het kunstenaarsduo Pipsqueak was here.

Pipsqueak was here, Nijmegen
Sinds The Big Draw 2019 is Nijmegen een nieuw werk van Pipsqueak was here rijker. Een stuk minder opvallend, je moet weten waar het is. De Zes Huizenhof, in de Nijmeegse binnenstad heeft een uitgang naar de Bloemerstraat en de Regulierstraat. Een meisje torst een flinke vis en bij haar hoofd vliegt een vogel. Opnieuw is de voorstelling geplaatst in een bijna post-apocalyptisch landschap. Maar dit keer wordt de toeschouwer meer betrokken. Dat komt doordat het mesije je rechtsreeks aankijkt. De ster van de schildering is wat mij betreft de vis. Prachtig van kleur en glimmend alsof hij met een laagje olie rechtstreeks van de visboer komt.

Pipsqueak was here, Nijmegen

‘We try to be influenced by everything we see, hear or feel and create our own twisted vision on all big and small
issues that seem to demand our attention’, schrijft Pipsqueak was here op haar website. Opvallend vaak spelen kinderen en dieren een rol in het werk van de twee kunstenaars. Daarbij is er altijd een zekere dreiging, maar trekken de kinderen zich daar weinig van aan. Graag meer onbevangenheid, meer Pipsqueak was here!

Categorie: Muurmuseum, schilderkunst, street art Tags: Nijmegen, Pipsqueak was here

Categorie

  • architectuur
  • beeldhouwkunst
  • Chronogram
  • Dwarskijken
  • erfgoed
  • film
  • fotografie
  • Jaar van het boek
  • Kunstcolumn
  • literatuur
  • Muurmuseum
  • muziek
  • omgevingskunst
  • Op zoek naar Schwind
  • poëzie
  • schilderkunst
  • School en kunst
  • stedenbouw
  • street art
  • tekenkunst

Trefwoorden

Adolf Friedrich von Schack Amsterdam anoniem Arnhem Berlijn Caspar David Friedrich Den Bosch Den Haag Deventer Doetinchem Dordrecht Eindhoven Enschede Franz Schubert Gent Gorinchem haiku Harderwijk Hengelo Ida Gerhardt Ingmar Heytze Jaap Robben Leeuwarden Leiden Maastricht Michelangelo Middelburg Moritz von Schwind München Naarden Nijmegen Nunspeet Rome Rotterdam sonnet stadsdichter Tilburg Utrecht Venetië Venlo Watou Wenen Willem Wilmink William Shakespeare Zutphen

Alle trefwoorden

Copyright Dorsoduro © 2023 · Log in