Dorsoduro

Cultuur ligt voor het oprapen

  • Home
  • Dwarskijken
  • Muurmuseum
  • Poëzie
  • School en kunst
  • Contact

Dwarskijken: Rondedans

2 juni 2022 door Peter Zunneberg 1 Reactie

Een beeld van Wim Klabbers bij Cuijk, dat mogelijk De conversatie heet, krijgt doorde associatie die een foto van Natalia Drepina oproept een heel andere betekenis

Langs de Maasdijk, aan de noordkant van Cuijk staat een beeldengroep van Wim Klabbers. Hoewel ze totaal geen menselijke trekken hebben, herken je toch direct drie figuren die hier bijeen zijn. Afhankelijk van je perspectief kun je constateren dat een van de figuren wat groter is dan de twee andere. Je zou daaruit kunnen opmaken dat het gaat om een ouder, of in ieder geval een volwassene, en twee kinderen. De conversatie is volgens diverse bronnen de titel van dit werk. Of dat juist is, valt te betwijfelen, omdat er in Overasselt, zo’n tien kilometer van Cuijk, een beeld van Klabbers staat dat er heel ander uitziet, maar ook die titel draagt. Als de titel klopt, heeft het er veel van weg dat de grootste figuur aan het woord is en de andere twee schateren van het lachen. Hun achterover hellende houding duidt hierop. En mocht de titel juist zijn, dan moeten we ook constateren dat we kijken naar een heel ander soort conversatie dan die Pieter d’Hont verbeeldde in Het gesprek, waar ik vorige week over schreef.
Mijn eerste indruk was een heel andere toen ik het beeld zag. En het was een foto, die ik pas zag, die dat nog eens bevestigde. Natalia Drepina is een Russische fotografe. Haar werk heeft iets poëtisch, iets dromerigs en iets verontrustends. Misschien dekt de term gothic de lading het best. In haar foto Evening Muses zien we de silhouetten van drie vrouwen, dansend in de avondschemering. De bewegingen van de handen geven iets geëxalteerds aan de voorstelling, alsof de vrouwen in trance zijn. Dat element ontbreek in de beeldengroep van Klabbers. Wat we wel zien is het achterover hellen, nog veel meer dan bij de figuren van Klabbers.
Het is wonderlijk hoe associatie een rol speelt bij interpretatie. Want door de foto van Drepina en de parallellen met de beeldengroep van Klabbers zie je ineens de manier waarop de beelden daar staan, in het vrije veld en in een kringetje. Dat geeft Klabbers werk eenzelfde mysterieuze lading, alsof we hier getuige zijn van een duister ritueel. En dat terwijl de maker die lading er waarschijnlijk helemaal niet in heeft gelegd en mogelijk zelfs alleen maar een onschuldige conversatie heeft willen verbeelden.    

Categorie: beeldhouwkunst, Dwarskijken, fotografie Tags: Cuijk, Natalia Drepina, Wim Klabbers

Muurmuseum: Borren

22 juni 2021 door Peter Zunneberg Reageer

Vroeger had je La Linea, animatiefilmpjes over een vaak zeer opgewonden figuurtje. Het bijzondere van de filmpjes was, zoals de naam ook al zegt, dat het één horizontale lijn was, waaruit het figuurtje als het ware opstond. Het waren uitsluitend contouren waarmee het figuurtje zichtbaar was en voortdurend communiceerde met eenhand met een tekenstift die welwillend details toevoegde. Het enige wat verder varieerde was de achtergrondkleur. Maker van La Linea was de Italiaan Osvaldo Cavandoli, die zijn idee uitwerkte voor reclamefilmpjes van het pannenmerk Lagostina. Al snel werden de filmpjes zo populair dat Cavandoli ze als zelfstandige animaties ging maken.

There were Kings and Queens Followed by Princes and Princesses van Claartje Borren in Cuijk
Claartje Borren, There were Kings and Queens Followed by Princes and Princesses, Beeldentuin, Cuijk

Ik moest aan La Linea denken toen ik in een beeldentuin in Cuijk een werk zag van Claartje Borren. There were Kings and Queens Followed by Princes and Princesses heet haar werk dat in feite niet meer is dat een zeventig meter lange lijn, waarin talloze figuren in een optocht voortbewegen. Daarbij zijn er zo veel figuren te zien dat je al snel concludeert dat dit niet over koninklijke hoogheden gaat, maar gewoon over onszelf.
Op internet zijn foto’s te vinden waarop de lijn, geplaatst op ijzeren staken, door het groen voortmeandert. In Cuijk bevindt zich tussen de beeldentuin en het aangrenzende oude kerkhof een muur van ruim een meter hoog. En Borrens werk is in Cuijk tegen die muur geplaatst. Daardoor lijken de koningen en koninginnen en hun kroost nu vaste grond onder de voeten te hebben, wat voor mij het werk sterker maakt. Tegelijk geeft het kunstwerk een extra lading aan het kerkhof, waar de hoogwaardigheidsbekleders zich in een plechtige stoet langs de graven bewegen.
Het muurtje vormde ooit de afscheiding tussen het kerkhof en de beeldentuin. Door There were Kings and Queens Followed by Princes and Princesses er tegenaan te plaatsen zorgt het nu juist voor de verbinding.

Muurmuseum, Claartje Borren, Cuijk, There werek Kings and Queens Followed by Princes and Princesses

Categorie: beeldhouwkunst, Dwarskijken, Muurmuseum Tags: Claartje Borren, Cuijk, Osvaldo Cavandoli

Poëzie (45): Anoniem

19 februari 2014 door Peter Zunneberg

Poëzie, CuijkAnonieme poëtische constatering geborduurd op bankjes in de Molenstraat in Cuijk
Gevonden door @Liesbethvdh

Categorie: poëzie Tags: anoniem, Cuijk

Categorie

  • architectuur
  • beeldhouwkunst
  • Chronogram
  • Dwarskijken
  • erfgoed
  • film
  • fotografie
  • Jaar van het boek
  • Kunstcolumn
  • literatuur
  • Muurmuseum
  • muziek
  • omgevingskunst
  • Op zoek naar Schwind
  • poëzie
  • schilderkunst
  • School en kunst
  • stedenbouw
  • street art
  • tekenkunst

Trefwoorden

Adolf Friedrich von Schack Amersfoort Amsterdam anoniem Arnhem Berlijn Den Bosch Den Haag Deventer Doetinchem Dordrecht Eindhoven Enschede Franz Schubert Gent Gorinchem H.H. ter Balkt haiku Harderwijk Hengelo Ida Gerhardt Ingmar Heytze Jaap Robben Jules Deelder Leeuwarden Leiden Maastricht Michelangelo Middelburg Moritz von Schwind München Naarden Nijmegen Nunspeet Rome Rotterdam sonnet stadsdichter Tilburg Utrecht Venetië Watou Wenen Willem Wilmink Zutphen

Alle trefwoorden

Copyright Dorsoduro © 2023 · Log in